Vervolg op "Een fibula van een Romeinse officier"

Vorige week schreef ik over een fraaie Romeinse drieknoppenfibula die ik tijdens het archeologisch vragen(v)uur aangeboden kreeg. Een bijzonder stuk, vooral omdat hij compleet bewaard was gebleven met de drie uivormige knoppen en de naald. De vreugde werd een paar dagen later getemperd, nadat onze restaurator er eens goed naar had gekeken.


Foto Nico van Hoorn

 

Het grootste deel van de fibula is wel echt, maar de ijzeren naald is een moderne spijker. Verder is de middelste knop van een andere fibula afgezaagd en op deze fibula geplakt. Daarna is de hele fibula ingesmeerd met een onbekende substantie om alles een geheel te laten lijken. Onder de microscoop was ook goed te zien dat het patina – dat is het laagje verwering dat zich in de loop van de tijd op een voorwerp vormt – niet lijkt op een patina van een bronzen voorwerp uit Romeins Nijmegen.



Foto Rob Mols



Kortom: de fibula is samengesteld uit twee verschillende Romeinse fibulae en een moderne spijker. Bovendien is aan het patina te zien dat hij niet uit Nijmegen komt. Jammer. De reden waarom men moeite doet om een fibula compleet te maken, is dat een compleet voorwerp meer geld opbrengt dan voorwerpen waaraan stukjes ontbreken.



Ik moest de eigenaar vertellen dat de fibula zoals hij er nu uitziet, niet echt is, wat hij nogal laconiek opvatte. Jaren geleden, ergens in de jaren 60, had hij hem gekregen door hem te ruilen voor een paar granaathulzen uit de oorlog. Toch een goede ruil vind ik, maar ja ik heb niet zoveel met spullen uit de oorlog.